ગુફાઓ: જ્યોતિ લાંજેવાર

 





















એમના અમાનવીય અત્યાચારોએ 
કોતરી કાઢી છે ગુફાઓ 
મારા હૃદયના ખડક પર .
મારે આ જંગલ  થાકેલા પગે  ખૂંદવું પડશે.
નજર ખોડી રાખવી પડશે બદલાતા સમય  પર .
હવે ઉપરતળે થઇ રહ્યું છે બધું.
વિદ્રોહ ભડકી રહ્યા છે  અહીંતહીં.
આટલા વરસ હું ચૂપ રહી છું  સાચુંખોટું સાંભળતી.
પરંતુ હવે મારે માનવાધિકારની જ્વાળાઓને  હવા દેવી પડશે .
આપણે અહીં કેવીરીતે આવી પહોંચ્યા 
જે ભૂમિ ક્યારેય ન થઇ આપણી માતૃભૂમિ
જેણે આપણને આપી નથી  જિંદગી 
કૂતરાં-બિલાડાંની પણ.
હું એમનાં અક્ષમ્ય પાપોની સાક્ષીએ  થઇ જાઉં છું 
અબઘડી  વિદ્રોહી.

સ્ટેજ: વાહરુ સોનવણે

હું સ્ટેજ પર ગયો જ નથી.

ને કોઈએ મને બોલાવ્યો પણ  નથી

આંગળીને ઇશારે એ  મને મારી પાયરી બતાવી દે છે

હું ત્યાં જ બેસું છું તો મને શાબાશી મળે છે

ને એ  સ્ટેજ પર ઊભા  રહીને મારાં દુઃખ સંભળાવે છે

મારાં દુઃખ મારા સુધી સીમિત રહ્યાં, ક્યારેય એ એમનાં ન થયા

મારી શંકા, મારી ઘુસપુસ એ કાન સરવા કરીને સાંભળે છે

ને શ્વાસ લઈને મારો જ કાન પકડીને ધમકી આપે છે

‘માફી માગ, નહીંતર..’.

વાહરુ સોનવણે (જન્મ ૧૯૫૦)
આદિવાસી કર્મશીલ અને કવિ. શહાદા મહારાષ્ટ્ર ખાતે શ્રમિક સંઘટના સાથે સંકળાયેલા છે આદિવાસી આંદોલનો સાથે જોડાયેલા છે. ‘ગોધડ; એમનો પ્રથમ કવિતા સંગ્રહ જેમાં ૩૮ મરાઠી અને ૧૬ ભીલોરી બોલીની કવિતાઓ છે. બીજો કાવ્ય સંગ્રહ રોડાલી તાજેતરમાં પ્રકાશિત.એમની કવિતા વ્યંગ્યાત્મક , આદિવાસી શબ્દો અને રૂઢીપ્રયોગો સભર હોય છે.
તાજેતરમાં જીવનગૌરવ સન્માન , આદિવાર્તા વિશેષ અંક વાહરુ સોનવણે પર.
અખિલ ભારતીય આદિવાસી લેખક મંડળના સેક્રેટરી.