ટપકતો સૂરજ
ડૂબી ગયો
રાત્રિના આશ્લેષમાં.
જ્યારે હું જન્મ્યો ફૂટપાથ પર
તરત જ અનાથ.
મને જનમ દેનારી સ્ત્રી
ગઈ આકાશમાંના એના બાપ પાસે
એ વેઠી શકતી નહોતી
ફૂટપાથ પર લોહી ચૂસતાં વટવાગળાં
ને એને ધોઈ નાખવા હતા
એની સાડી પર પડેલા
અંધકારના ડાઘા.
ને ફયુઝ ઉડી ગયેલો
હું મોટો થતો ગયો
રસ્તા પરના ગૂથી
બોલતાં બોલતાં
'પાંચ પૈસા દે દો
પાંચ ધૂંસા લે લો'
દરગાહના રસ્તે.
No comments:
Post a Comment