જન્મ: બી.રંગરાવ

મારા જનમની ખબર

પ્રસરી  કાનોકાન.

મા-દિકરીઓ, ડોસાડગરાં

સહુ થયાં ભેળાં.

કોઈ  મૂકે ચૂલે

પાણીનું તપેલું,

નાળ આપવા કોઈ

કાઢે દાતરડે ધાર.

કોઈ હસીને બોલેલું:

કેવું મીઠડું છે આ બાળ!

સખી અલી તારું છોરું

તારા જ જેવું શ્યામ.

બંધ પાંપણ પાછળ

આંસુની સરવાણી.

વેદનાના ગર્ભમાંથી

હરખનાં આંસુ.   

પેટે પાકી સવા શેર માટી

ખીલી ઉઠી આકાંક્ષાઓ અનેક.

કાળી કાળી માટીમાંથી

જાણે ઉગી નીકળી વૃક્ષવેલિ.

થઇ ના શક્યો  કદી હું

એની આશાનો આધાર.

અજવાળું થયું નહીં

એની આસપાસના અંધકારે.

પૂંઠ  વાળીને જોઉં તો

યાદ આવે ચિત્ર તમામ.

લાગે જિંદગી મારી જાણે,

માટી ભેગી  મળી ગઈ માટી.