શહેર: દયા પવાર

ખોદકામ કરતાં વીસમી સદીનું શહેર મળી આવ્યું.

પોતાની પ્રચંડ મુઠ્ઠીમાં ચોળીને કાગળનો ડૂચો કરી નાખેલું.

થાકેલાં યંત્રચક્રો, ઠૂંઠાંજેવી મિલની ચીમનીઓ,

યંત્રયુગની એટલી જ નિશાની, બાકી સ્થિતિ મોહેન્જોદરો જેવી.

હાથેક ક્યાંય પણ ખોળો, પથ્થર મૂર્તિ સિંદુરલીંપેલી .

ક્યાંક મોં પર સૂંઢ નહીં તો કોઈની પૂંછડી અડધી તૂટેલી.

સારું થયું, આ વરસે મ્યુઝીયમની ગેલેરી સરસ સજાવીશું.

ધર્મ નામનું નાટક આવનારી પેઢીઓને બતાવીશું.

અરે, આ પાટિયું કેવું? ‘પરબ સર્વ જાતિ-ધર્મ માટે’

એટલેકે માણસ માણસ વચ્ચે શું હતી ઉંચનીચની ઉતરડ ?

સારું થયું, એવું શહેર તો ભોંયમાં ભંડારી દેવા લાયક જ હતું.

કેવો એ યંત્રયુગ?વીસમી સદીમાં એ તો હતું પાષાણયુગનું દર્શન.

અનુવાદ સહાય

ડૉ.રચના પ્રદીપકુમાર પોળ